Slootkanten en vegetatie Sloten zijn gegraven geulen, die nodig zijn voor de ontwatering van vochtig cultuurland. De gemiddelde sloot is 50 tot 60 cm diep en kan soms meer dan 500 jaar oud zijn . Een sloot heeft vier belangrijke functies. In de eerste plaats de afvoer van overtollig water en de aanvoer van vers water. Verder kan de sloot dienen als drenkplaats voor het vee en als veekering.
Om een sloot goed te onderhouden is uitbaggeren noodzakelijk. Het stoppen met 'schonen' leidt tot ondiepe sloten met een dikke laag modder. Opzich is het 'schonen' dus niet slecht voor de vegetatie, mits het maar zorgvuldig gebeurt. Slootkanten zijn in onze tijd toevluchtsoorden gewor- den voor veel bedreigde planten. Het intensieve gebruik van het grasland heeft ze naar de randen van de weiden verdreven. Slootkanten zijn veel gevariëerder dan het egale grasland. Slootkanten hebben zowel droge als vochtige stukken, de zuid- oevers zijn vaak veel warmer dan de noord oevers. Het vee zorgt voor opengetrapte plekken. De planten hebben als het ware de gunstigste groeiplaats voor het uitkiezen. Een 'arme' oever telt al meer dan 30 plantensoorten, rijke oevers hebben er soms meer dan 80. Toch is ook de laatste decennia hier, net als op het grasland, de plantenrijkdom sterk teruggelopen. Door te veel bemesting, de verlaging van het grondwaterpeil, de toegenomen vertrapping door het vee en het gebruik van steeds zwaardere machines worden de kwetsbare oevers beschadigd. De achteruitgang lijkt nu echter gestopt. In sommige streken is er zelfs sprake van een voorzichtig herstel. Omdat de mest tegenwoordig zorgvuldig wordt ondergewerkt komt er minder stikstof op de slootkanten terecht. Ook veel boeren leveren nu een bijdrage aan een zorgvuldig beheer van de slootkanten. Voor de planten In
de sloot is de situatie nog niet zo gunstig. Hun achteruitgang gaat onverminderd door. Niet agrarische oorzaken, bijvoorbeeld riooloverstorten en fosfaten zorgen
voor een substantieel deel van de waterverontreiniging. Dit probleem kan de komen-
de jaren worden opgelost, mits alle partijen hun goede wil tonen, in het belang van
heldere schone sloten en kruidenrijke oevers.
Lees verder in Kinderboerderij Cantecleer
Om een sloot goed te onderhouden is uitbaggeren noodzakelijk. Het stoppen met 'schonen' leidt tot ondiepe sloten met een dikke laag modder. Opzich is het 'schonen' dus niet slecht voor de vegetatie, mits het maar zorgvuldig gebeurt. Slootkanten zijn in onze tijd toevluchtsoorden gewor- den voor veel bedreigde planten. Het intensieve gebruik van het grasland heeft ze naar de randen van de weiden verdreven. Slootkanten zijn veel gevariëerder dan het egale grasland. Slootkanten hebben zowel droge als vochtige stukken, de zuid- oevers zijn vaak veel warmer dan de noord oevers. Het vee zorgt voor opengetrapte plekken. De planten hebben als het ware de gunstigste groeiplaats voor het uitkiezen. Een 'arme' oever telt al meer dan 30 plantensoorten, rijke oevers hebben er soms meer dan 80. Toch is ook de laatste decennia hier, net als op het grasland, de plantenrijkdom sterk teruggelopen. Door te veel bemesting, de verlaging van het grondwaterpeil, de toegenomen vertrapping door het vee en het gebruik van steeds zwaardere machines worden de kwetsbare oevers beschadigd. De achteruitgang lijkt nu echter gestopt. In sommige streken is er zelfs sprake van een voorzichtig herstel. Omdat de mest tegenwoordig zorgvuldig wordt ondergewerkt komt er minder stikstof op de slootkanten terecht. Ook veel boeren leveren nu een bijdrage aan een zorgvuldig beheer van de slootkanten. Voor de planten In